Dag 10, dinsdag: Pamper a pachyderm

Ik twijfelde om alleen een fotoblog te maken, ik heb er zoveel! En beelden zeggen meer dan woorden. Toch maar een verhaaltje gemaakt. Het wordt een lange dus, dit keer!

Vol verwachting klopte mijn hart toen ik vanmorgen wakker werd. Als je je ergens teveel van voorstelt, kan het natuurlijk alleen maar tegenvallen. Ik had zo'n beetje alle filmpjes over het Elephant Naturepark www.elephantnaturepark.org al minstens 4 keer gezien en alle positieve (en een enkele negatieve) reviews gelezen. Ook goed om kritisch te blijven en ik was nog een beetje bang dat ik teleurgesteld zou worden over wat ik vandaag zou zien. Maar goed. Ik was er inmiddels ook wel van overtuigd dat de dieren die hier opgevangen worden, nooit (meer) in vrijheid zouden kunnen leven en een liefdevol en veilig bestaan hebben. 

De dag die we gepland hadden was niet goedkoop, dus er moest nog even wat gepind worden. Harry had al ruzie met het apparaat en bij mijn poging slikte het apparaat mijn pas in, net op het moment dat het busje ons kwam ophalen. Om een lang verhaal kort te maken, het pasje kwam er na 10 minuten vanzelf uit en dus konden we vertrekken.

De groep bestond uit 4 Amerikanen, 1 Canadese, 1 Engelsman en wij. Een hele gezellige mix! 

Onderweg kregen we een indrukwekkende video te zien. soms te gruwelijk om naar te kijken. Toch ook wel een eye-opener. Die leuke olifant op facebook die zelfs schilderijen schildert. Ik ben er bijna va overtuigd dat ik ooit zo'n filmpje heb geliked... ik weet nu beter. Ze worden zeer wreed getraind om dit te doen en tijdens het schilderen knijpt de mahout in zijn oor (zeer gevoelig), zodat hij weet wat hij moet doen. Tsja.

Maar goed, wij hadden gekozen voor het relatief jonge project pamper a pachyderm. De eigenaresse heeft 8 jaar olifantentrekking gedaan en voelde steeds meer dat er iets vreselijk verkeerd was aan het rijden op olifanten en ze sloot zich aan bij ENP.

Haar oudste olifant is Happy, 75 jaar. Ze heeft hem gekocht voor ca. €17500,00. Verder heeft ze nog een blinde, een half blinde en eentje die gisteren ziek was geworden. Die bleef in eerste instantie in het verblijf, maar later op de dag kwam ze toch nog. Prachtig om te zien hoe blij de olifanten zijn als ze elkaar dan weer zien! 

Maar goed, onze pamperdag startte met het voeren van de 3 olifanten. Meloenen. In het begin voorzichtig aftasten. Hoe voer je een olifant meloenen?! Naast het feit dat ze het prima zelf kunnen, kun je ook een stuk in hun slurf leggen en eigenlijk geven ze zelf al aan hoe ze het willen. Bij de blinde olifant hielp het door eerst zijn slurf even aan te raken zodat hij wist waar je was. De oude Happy had de meloenen het liefst zonder schil, want die kon ze niet meer kauwen. Olifanten hebben sowieso maar 4 tanden/kiezen. 2 boven en 2 beneden. Het uiteinde van hun slurf zijn net een paar vingers, ze zijn er zo handig mee!

BFF's

De blinde

De half-blinde

Happy, 75 jaar

Na het voeren, kregen we laarzen aan en vertrokken we het woud in. We kregen een tas met bananen die je ze kon voeren tijdens de wandeling. 

Aangekomen bij de sterk stromende rivier, staken de dieren alleen over en gingen wij met een rubberboot, die al snel volliep met water. Hilariteit alom! 

Grappig hoe je eerst nog probeert jezelf een beetje schoon te houden en dit streven al snel laat voor wat het is. Verspilde moeite!

Aan de overkant verder gelopen met af en toe een korte stop. Niet omdat wij het wilden, maar omdat de olifanten af en toe communiceerden met de olifanten in de omgeving. De olifanten misten hun 4e maatje zelfs zo erg dat ze af en toe het idee hadden haar te horen, zien, ruiken of voelen. Er werd dan gebruld, getetterd of ze liepen een stukje terug. Aan de mahouts de taak om ze op zachte manier weer rustig te krijgen (praten, bananen). Aanraken deden ze eigenlijk nauwelijks.

Hoppa! Vruchtbare poep, we hebben er zelfs kleine meloenplantjes uit zien groeien!

Rond lunchtijd stond er een fantastisch (vegetarisch) lunchbuffet klaar, inclusief ijskoud water, koffie en thee. Zelfs de toiletten waren netjes en schoon!

In de verte Elephant Nature Park 

Na de lunch liepen we, met een nieuwe voorraad bananen in de tas, weer verder naar de rivier, alwaar de 4e olifant toch nog bij de kudde kwam. De dierenarts had gezegd dat ze het konden proberen. 

We mochten de olifanten aan de overkant wassen. Wassen is een groot woord. We kregen emmers waarmee we hun ruggen konden nat gooien. Hier en daar ging er nog wel eens iets mis...uiteraard:

Ehhhh...lekker!

De zieke (buikgriep), herenigd met zijn familie!

De zieke olifant keek wel wat zielig uit zijn ogen, af en toe met zijn ogen dicht. Hij was duidelijk nog niet opgeknapt en, alhoewel het een hele grote eter is, hoefde zij nog geen meloenen. toen ze echter bananen kreeg, at ze daar wel van. Grote blijheid bij Muoy en de mahouts, mooi om te zien hoe veel ze om de dieren geven.

Aangekomen bij het kamp, namen we afscheid van de olifanten, de ongelofelijk lieve eigenaresse en de mahouts (Birmezen, Thai schijnen dit werk vaak niet te willen doen. Birmezen zijn harde werkers). 

Muoy, met een vlinder op haar oor!

Onze volgende stop op deze excursie was het raften. Eigenlijk helemaal niet iets wat we er bij vonden horen na deze magische dag, maar achteraf was het een geweldig leuke ervaring. De piranha in de Efteling maar dan vele male leuker en in de natuur natuurlijk. Leuke kapitein met humor die we van de Thai nog niet kennen. Die zijn bescheide in hun humor. Deze dus niet.

Erg gelachen.

Max mocht er even uit springen!

Hij bracht ons naar het eigenlijke Elephant Nature Park (daar waren we tenslotte nog niet geweest) en maakten kennis met enkele andere olifanten. De meeste stonden al in hun ruime verblijven. Dat voelt een beetje dubbel, maar ik besef ook dat dit de beste en meest veilige optie is voor deze dieren. Ik las dat het ENP regematig doelwit is van nare acties door omliggende toeristenattracties waar nog wel op olifanten gereden wordt. 

We kregen nog een korte rondleiding bij de katten en honden opvang. Ik geloof dat ze er ca. 400 hebben. Honden die van de straat geplukt zijn of uit de rivieren die onstaan zijn na de gigantische overstroming van Bangkok, een paar jaar geleden.

We hadden graag nog wat langer gebleven in het ENP omdat we nog niet alles hadden gezien, maar het was echt tijd om weer in de bus te stappen.

In het hotel aangekomen lekker gedoucht en een leuk restaurantje gevonden (er zitten er hier veel!). Omdat alle tafeltjes vol waren, kregen wij een tafeltje in het winkeltje dat er bij hoorde. Echt leuk!

Alle foto's en filmpjes nog een keer bekeken, ik kan er geen genoeg van krijgen. Wat een ervaring. Het raakt me diep 💛

Toen was het middernacht en werd het toch echt tijd om de oogjes te sluiten. Morgen nog geen echte plannen. Misschien het huren van een fiets en 's avonds naar de nightmarket. 

Wat een fijne stad. Chiang Mai.

Een warme groet!