Dag 16, maandag: Gezegendl

Lastige dag vandaag. Enerzijds willen we graag met zn vieren blijven, anderzijds willen we toch ook nog graag iets meer van het eiland zien. Met aanmoediging van Anne gekozen voor de laatste optie. We hadden ons vooraf niet zo goed ingelezen, dus wát dan de moeite waard is, wisten we ook niet. Dat vind ik nou zo fijn aan het vooraf 'plannen'. Het scheelt zo veel tijd als je eenmaal op vakantie bent. Maar goed, dat hadden we dus niet gedaan...

Anne moest dus helaas achterblijven in het hotel. Ze had een perfecte plek, vlak bij haar kamer, die gelukiggerwijze op de begane grond lag (die van ons op de tweede verdieping). Ze lag er als een prinsesje bij in ieder geval.

We hadden getracht een Engelssprekende taxichauffeur te regelen via het hotel, maar opnieuw leek het of ze weinig wilden doen om aan onze verzoeken tegemoet te komen. Sterker nog, er was een ongeinteresseerde houding van de excursiedesk die we in andere hotels nog niet tegen waren gekomen. We zullen hen dit nog laten weten via tripadvisor. Toen we meerdere keren om de taxi hadden moeten vragen (en deze gewoon op de parkeerplaats bleek te staan) en bleek dat de chauffeur praktisch geen Engels sprak, hebben we de boeking geannuleerd en zijn we naar het 'vertrouwde' reisbureautje gelopen, verderop in de straat. Mijn stressniveau was, na alles wat er gebeurd was, aardig naar een hoger level geklommen, maar toen we uiteindelijk in een VIP-bus zaten met een ontzettend leuke goed Engelssprekende chauffeuse (her name was Ann!), kon ik het weer loslaten.

Als eerste kwamen we bij de tempel met de mummified monk. Een monnik is daar opgebaard, in zittende positie. 40 jaar geleden is hij overleden, tijdens gebed, terwijl hij al eerder in zijn leven het jaar van zijn overlijden had voorspeld. Heel bijzonder. Ook bijzonder is het feit dat zijn haren de laatste tijd weer zijn gaan groeien. Hoe is het mogelijk....?

Onze chauffeuse vertelde ons het geheim van de schaal, waardoor we er alledrie en prachtig geluid uit kregen door er over heen te wrijven, een heel bijzondere ervaring, spiritueel bijna.

We zijn er ook nog gezegend door een monnik die er zat. Ik vond ook dit erg bijzonder en was er zeer door geraakt. Ik vond het ook even moeilijk dat Anne hier fysiek geen deel vanuit kon maken. Toch was ze erg dichtbij.

We hebben een kaarsje en wierook gebrand en een stukje goud geplakt op het beeld van de monnik.

De volgende stop was een vlindertuin. Het was mooi aangelegd en er waren veel prachtige vlinders. De verscheidenheid viel echter wat tegen. Wel een prachtig uitzicht over een palmbomenplantage en de zuidoostkust van Koh Samui.

Na een zalige Magnum (ik heb er hier al meer op dan de afgelopen 10 jaar, volgens mij, ohlala!), reden we door naar Republic Beach, waar Harry een snoepwinkeltje had gevonden. Sigaren dus. Helaas waren ze wat aan de dure kant, dus het werd er maar eentje. 

Toen dan ein-de-lijk snorkelen bij Silver Beach/Crystal Bay. Ik sleur al weken die koffer met snorkels en vinnen mee, maar helaas nog geen gelegenheid gehad om ze te gebruiken. Nu dus wel, joechei! 
Silver Beach schijnt een van de mooiste stranden van Koh Samui te zijn en het was er ook prachtig. Zo 'senang'. Niet druk dus, maar een lekker relaxed sfeertje met bomen als schaduwplekken in plaats van parasols.

Het snorkelen zelf viel misschien een beetje tegen. Het water is (nog steeds...natuurlijk) zo heerlijk warm. Meestal moet ik er uit omdat ik het koud krijg, maar hier kun je uren in blijven. Ik wil hier wonen. Ik wil het huis verkopen, kijken hoeveel centjes we overhouden, een ticket enkele reis kopen, beetje werken, muziek maken en vooral ontstressen. Ik gebruik in therapie woede-thermometers...haha...ze zien je hier aankomen met je woede-thermometers. Ze zullen nooit boven de 3 uitkomen, denk ik. Dat wil ik dus ook.

Goed, even een afgedwaald. Het snorkelen. Wel wat vissen gezien, maar helaas geen foto's kunnen maken. Maar zo zagen ze er ongeveer uit: 🐟🐟🐟🐟
De waterdichte hoesjes die wij hebben, werken dus niet goed onder water. Ze zijn wel waterdicht, dat dan weer wel! We hebben besloten volgende keer een gopro aan te schaffen. 

Na een lekkere ananas-cocos shake voor Max en mij (ben inmiddels addict van deze combi geworden, dank je Max), zijn we weer richting hotel gegaan. Anne was het alleen zijn ook wel een beetje zat geworden. Ze had zich gelukkig redelijk vermaakt (met Luc gebeld, gelezen, krukken gepimpt, Anne-dingen dus. Ze wordt steeds zelfredzamer en is zelfs 2 keer alleen naar het toilet gegaan en heeft een lekkere lunch besteld vanuit haar prinsessenstoel.

Anne is haar koffer gaan inpakken en Max heeft een welverdiende massage genomen. Hij had flink last van zijn rechterarm en schouder van het dragen, gisteren. Ook wij gingen pakken en daarna hebben we genoten van het Thaise buffet in het hotel. 

Morgen wordt het weer vroeg op! 6.15 uur...oef! Om 7.15 uur worden we opgehaald om met de boot naar Koh Tao te gaan. Spannend!

Warme groet!