Dag 5, donderdag: Waar zijn de beloofde apen?

Vandaag 7.15 uur ontbijt, want om 8.00 uur zou onze taxi voor het hotel staan. Het was een uurtje rijden naar de Erawanwatervallen. We werden met een prachtige pickup opgehaald en hadden een heerlijke rit met natuurlijke airo. 

Om 9.00 uur kwamen we aan. Ik had gelezen dat het verstandig is om er vroeg te zijn, omdat het dan nog niet zo druk is. Het was een hele klim naar de hoogste (7e level) waterval, maar zeker de moeite waard. Gelukkig regende het niet, want anders was het bijna onmogelijk geweest om naar boven te klimmen Wel was het hier en daar modderig.
De natuurlijke spa met zijn knabbelende visjes was niet voor ons alle vier een uitdaging, dus echt gezwommen werd er niet veel. 

Het was hilarisch om de gezichten van de mensen te zien die zonder voorkennis het water in gingen, ineens die visjes aan hun voeten voelden en gillend het water uit probeerden te rennen. Glibberend en glijdend, want de stenen waren onregelmatig en glad. We hebben er wel een paar uur doorgebracht, volgens mij en zijn toen langzaam weer naar beneden gegaan. 
Onderweg kwamen we op verschillende punten dameskleding tegen en bomen die versierd waren met doeken. Ik neem aan dat dit een soort offerplaatsen zijn. Soms is het jammer om geen gids te hebben.   

Bij de tweede waterval (second level) zijn we ook nog even (min of meer) het water ingegaan. De watervallen zijn nog niet zo waterrijk als op foto's die ik gezien heb, maar het regenseizoen is dan ook net begonnen.

Bij de ingang voldoende eettentjes waar ik (sinds lange tijd) weer een magnum op heb...smullen hoor. We hadden het verdiend na zo'n lange klim.
Onze chauffeur zat gezellig in de achterbak met wat collega's te kletsen, maar toen we er aan kwamen snelden ze de auto uit en gingen we weer richting Kanchanaburi. 

Daar aangekomen werden we afgezet bij het Thailand-Birma railway museum, dat direct naast de begraafplaats ligt. Een interessant museum dat meer vertelt over de geschiedenis van de beroemde, of meer beruchte spoorlijn. We kregen er nog een kop thee en gingen vervolgens de erebegraafplaats op. Hier liggen bijna 7000 Britse, Australische en Nederlandse gevangenen, waarvan ca. 1900 Nederlandse. Het is een vreemde gewaarwording, zo ver van huis een Nederlandse begraafplaats te vinden. Familie van de zanger van mijn bandje zou er ook moeten liggen. Wij natuurlijk op zoek, rij voor rij. En inderdaad, gevonden! Bijzonder!

Inmiddels was het gaan regenen. Een typische tropische stortbui. Inmiddels weten we dat die geen 10 minuten hoeven duren, dus we besloten het er op te wagen. Vorig jaar heb ik een waterdichte bag gekocht en ik ben blij dat ik hem nu ook meegenomen heb! Ideaal!
We zijn naar het hotel gelopen met onderweg een pittstop bij de 7-eleven, alwaar we weer een voorraadje muggenspray hebben aangeschaft en nieuwe regencapes. 

De regen is natuurlijk jammer. Toch is het warme regen en voelt zo anders dan de regen in Nederland! Het regent warm water 😀

Alhoewel we leuke eettentjes waren tegengekomen, zijn we gaan eten in het restaurant tegenover het hotel 'meat and cheese', een naam waar vast niet lang over is nagedacht, haha! 
We aten er alle vier een pizza uit een echte pizzaoven. Toen ik vorige maand in Rome was, at ik ook pizza, maar deze was werkelijk zo veel lekkerder! Bellissima!

Daarna zijn we op tijd naar bed gegaan. Inmiddels was het droog geworden en morgenochtend is er weer een dag met een nieuw avontuur! We gaan naar de Floathouses Riverkwai...

Een warme groet!

PS: Maar wat was er nou met die apen uit de titel van dit blog? Tsja...die waren er dus niet...😆