Dag 19, donderdag: Van pluk het moment naar totale chaos

Terwijl ik dit type, hobbelen we van Chumphon naar Bangkok in de nachttrein. Wat een dag!

Hij begon wel relaxed. Ontbijt a la carte. We zijn geen native Engelssprekers, maar we kunnen ons aardig redden. Ik had om boiled eggs gevraagd en Max om scrambled (stonden beide op de kaart). Ik kreeg poched en Max kreeg spiegeleieren. Toch maar even wat van gezegd. Vroeg de ober of we het veranderd hadden... ik weet niet of ik het eerder al geschreven heb, maar iemand vertelde ons dus dat Thaise mensen niet snel sorry zeggen in verband met gezichtsverlies. Ik weet niet of het waar is, maar de praktijk lijkt dit wel steeds meer te bevestigen. Of wij misschien onze keuze gewijzigd hadden. 😊 Goed, we kregen onze eieren zoals we het wilden. 

Na het ontbijt heb ik heerlijk gesnorkeld. Ik had een boterham en een aardappel (eh...ja...die zat ook bij mijn ontbijt) bewaard voor de vissen. Het was fantastisch snorkelen, zo vlak voor onze hotelkamer. Helder water, veel koraadel en massa's vissen in allerlei kleuren. Ik kan vaak moeilijk in het moment leven. Ben altijd bezig met wat geweest is of nog moet komen, waardoor er voor het genieten van het moment weinig ruimte is. Ik hoop het ooit nog te leren. Ik ontdekte vandaag wel dat ik wel heel erg in het moment leef als ik snorkel. Het is magisch! 
Later vandaag hoorde we dat er in een van de baaien ook een grote zeeschildpad was gespot... Mijn grote droomwens om die tegen te komen onder water. Nou ja, er moet nog wat te wensen overblijven he?! Verder lekker gechilled...

Om 12 uur moesten we uitchecken, maar we mochten nog tot 13.45 uur van onze kamer gebruik maken, hoe fijn was dat! De taxi kwam echter niet op tijd, maar we hadden natuurlijk wel wat meer tijd nodig met Anne. Uiteindelijk werden we in een wagentje van het hotel gezet en afgezet bij de pier. Daar was het een gekkenhuis! Vol goede moed wilden we gaan inchecken. Eerst nog om een rolstoel gevraagd...die was er niet...maar later ineens wel...en toen weer niet...omdat we bij de verkeerde pier waren afgezet en de rolstoel was van de concurrent. De chaos werd nog groter, want de andere pier was een eind lopen en dat ging toch echt niet lukken met die krukken (en bagage voor 4 personen). Om een lang verhaal kort te maken. Gelukkig zijn er Thaise mensen die begrijpen dat er soms iets flexibeler gedacht moet worden. Deze hielp ons ook met de bagage. Eigenlijk moesten we ook de rolstoel weer inleveren, maar de chaos was bij de andere pier nog groter en een plekje voor Anne om te zitten was er niet. Toen de juiste boot er eindelijk was en wij over het houten piertje (met rolstoel, daar mocht ze niet meer uit van mij) waren gereden, werd Anne via een andere boot de ferry ingetild, door een stuk of 4-5 mannen. Wederom was Anne trending topic op Twitter!

Het was zo'n drie uur varen. Binnen was het erg koud, buiten was het heerlijk en ik heb lekker in het zonnetje het blog van gisteren zitten tikken. 

Rond 19.00 uur kwamen we aan in Chumphon. Tot nu toe waren we gewend dat overal taxi's stonden...nu dus niet! Er stonden alleen politie emln een paar touringcars. De politie wilde sowieso niets doen. Ze mocht helemaal zelf naar de parkeerplaats lopen terwijl hun auto bij de boot stond...ongelofelijk. Ze wilden niet even meehelpen. Wij wilden eigenlijk graag een taxibusje, want het was nog een half uur naar Chumphon station, waar we een hotel hadden geboekt, zodat Anne even bij kon komen op bed en naar een gewoon toilet kon gaan. Wellicht konden we daar ook nog even wat eten (roomservice!). Geen taxi dus. Wel een luxe touringcar met nog een hele bank beschikbaar. Bijna perfect! 

Inmiddels was het 19.30 uur toen we op Chumphon station uitstapten. Om 21.20 uur zou de trein vertrekken en wij moesten in de tussentijd naar het hotel heen en weer (het was maar 450 meter, maar met krukken in deze fase van de reis zeker niet te doen). Gelukkig stonden daar wel taxi's en zo waren we binnen no time in het hotel. Ik heb zelden mensen zo flabbergasted zien kijken. U hebt 1 2-persoonskamer voor 1 nacht, maar bent met 4 personen...nee we willen de kamer maar voor 1 uur, we gaan zo weer weg, de koffers mogen in de lobby blijven staan, heeft u een restaurant? Ja? Mooi. 
Nou zo mooi was dat restaurant dus niet. Ik denk dat we de eerste restaurantgasten van de maand juli waren. Terwijl ik mijn bestelling voor de roomservice deed (er moesten 4 mensen aan te pas komen voor we iets samen konden stellen dat eetbaar was), zag ik in de keuken een paar ratten driftig heen en weer rennen. Ratio uit. Wat is veilig om te eten en hadden ze op voorraad? Patat en omelet. Er werd na lang zoeken een zak friet gevonden en met een kwartiertje zou het in de kamer gebracht worden. Prima. 

Het was een surrealistische ervaring, al met al, maar gelukkig zagen we met zn vieren de absurditeit van dit alles in!

Ik had met de taxichauffeur afgesproken dat hij er om 20.45 uur weer zou staan en hij stond er! Super! Hij reed zo ver mogelijk naar het station en ook op het station verliep alles soepel. We konden nog snel even chocola halen, er was geen stress (leve de chocola), de trein kwam op tijd en we hadden meer dan voldoende tijd om rustig in te stappen. Eenmaal binnen kwamen we terecht in de Fata Morgana van de Efteling. Ge-wel-dig! Wat een trein! 

De bedden lagen al klaar. We hebben weer onderbedden, dat ligt wel zo comfortabel, geen last van het licht, maar wel een raampje. Volgens het schema komen we om 6.30 uur aan. Maar ik vind het ook niet erg als we een uurtje vertraging hebben. Morgen dus Bangkok. We hebben nog wel wat op het to-see-lijstje staan. Moeten even kijken hoe we het allemaal gaan organiseren, maar dat is voor later zorg. Nu lekker genieten van de treinreiszzzzzz

Een warme groet!