Dag 20, vrijdag: No meter? Well, then rijden we no meter met jouw car!

De treinreis is prima verlopen, wat een lekker sfeertje en een voor mij heerlijk bed. Voor Harry was het aan de kleine kant. Wel heel breed. Verder stonden er aan de kant van Anne en Harry een paar dozen van een dame en die stonken enorm. Je hebt hier Durian, een heerlijke vrucht, maar die overal verboden (jaja, je hebt bordjes 'verboden voor Durian) zijn vanwege de lucht. Het stonk in ieder geval verschrikkelijk. 

Aangekomen stonden er kruiers op het perron. We kiezen voorlopig maar even voor gemak, dus de koffers...oh nee...Anne werd op een kar gezet tot de taxi's. Die hadden we ook snel. Ook hier waren we niet te kieskeurig, dus waarschijnlijk veel te veel betaald. 

De laatste dagen Thailand logeren we in het Royal Orchid Sheraton hotel. Wow, poepiesjiek! Ook wel weer veilig, want je kunt alleen met de lift omhoog als je een pasje hebt. Voor Anne werd er gelijk een rolstoel geregeld, iedereen sprak prima Engels en ook de kamers waren zo goed als klaar (het was een uur of 9 's morgens, early check in!). We konden ook nog net een ontbijtje meepikken. Ik geloof niet dat ik ooit eerder zo'n prachtig ontbijtbuffet heb gezien. 
De kamers waren ook mooi en geschakeld. Een van de kamers was ingericht op invaliden, dus ook dat kwam zeer goed uit (met ruime douche met krukje!).

Anne is rustig op bed gaan liggen en later helemaal zelf met rolstoel  bij een van de zwembaden gaan liggen. Wij zijn met de riviertaxi richting de grote tempel en het paleis gegaan. In Bangkok hadden we nog geen zon gehad. De eerste dagen was het bewolkt en regenachtig. Maar nu was het prachtig weer, wat betekende dat het bloedheet was!
Helaas hadden we geen parasolletjes mee (dat doen de Chinezen wel), maar wel een sarong die ook tegen de zon hielp!

De grote tempel was groot en prachtig en ondanks de drukte heerste er toch een serene rust op het complex. Ondanks mijn sarong moest ik ook nog een rok aan. Niet helemaal mijn stijl, maar vooruit.

Na de tempel aten we een ijsje en liepen we richting het paleis. Daar was de drukte enorm en hier moesten zelfs de heren een lange broek lenen. Aangezien de rij enorm was en de drukte ook, vonden wij het wel best. We hebben de buitenkant gezien. Misschien een volgende keer. Daarnaast willen we Anne ook niet de hele dag alleen laten en de tijd vliegt voorbij wanneer je onderweg bent.

De volgende stop was Ko San Road, een gezellige straat/wijkje met veel winkels en eettentjes. Even bij de 7-eleven wat afkoelen (airco) en de watervoorraad aanvullen. We wilden graag 's avonds naar Ko San Road en natuurlijk het liefste met Anne, dus het leek meer op een expeditie. Onze conclusie was dat het bijna onmogelijk was om er te komen wanneer je niet zo goed ter been bent. 
Terug zijn we weer met de riviertaxi geweest. Het bijzondere van het rondreizen vind ik dat je zoveel mensen ontmoet, zowel reizigers als Thai.

In het hotel hebben we nog lekker gezwommen en ontdekten we de gardenpool. Nog een zwembad dus (en een sportschool, tennisbaan en sauna...). Max en ik namen een mocktail in de poolbar (je weet wel, zo'n over-the-top-bar die je alleen op foto's ziet, waar mensen in het water aan de bar zitten en een cocktailtje drinken). Max en ik dus ook. En we trakteerden de dame met haar been in het verband bij het andere zwembad ook op een drankje. Ik vergat alleen de bill te ondertekenen waardoor ze dat zelf moest doen...gehgeh...handige actie 😆

Zwembad aan de rivier

Eten deden we in het restaurant bij de pizzeria. Ik had ravioli met spinazi, jumjum! En de anderen hebben ook lekker zitten smikkelen. Bovenal was de gastvrijheid en vriendelijkheid van het personeel ongelofelijk! 

Na het eten is Anne weer op bed gaan liggen en zijn wij met de taxi naar Ko San Road gegaan. De ober had ons nog de tip gegeven dat het ongeveer 2 euro zou moeten kosten. Zelf waren we al op de hoogte dat je altijd moet vragen of ze de meter aanzetten. Mijn ervaring is inmiddels dat veel taxichauffeurs daar geen zin in hebben. Ze vragen het driedubbele om van A naar B te rijden en wil je dat niet, dan zoeken ze toeristen die wel bereid zijn om in er in te trappen. Wij niet dus. Geen meter voor ons? Dan rijden wij ook geen meter met jou! Er rijden er zo veel dat er snel wel een taxi is gevonden die met meter rijdt. Een tip is dan ook makkelijker te geven.

Goed. Ko San Road. Was heel gezellig. Overal kraampjes met eten, muziek, lights, masaaaaaasj. 

Kakkerlakken, sprinkhanen, kikkers, wormen en zelfs grote spinnen!!!

Ik was erg moe en had hoofdpijn en ik vond het ook echt jammer dat we dit niet met zn vieren konden ervaren. Dus we hebben er wat rondgewandeld en we waren al vroeg weer in het hotel, waar we 'lekker' gingen slapen...

Een warme groet!